YARGITAY

2. HUKUK DAİRESİ

Tarih : 26.02.2014

Esas No : 2014/2598

Karar No : 2014/3952

- VELAYETİN KULLANILMASI

- MEVCUT VEYA BEKLENEN BİR MENFAATİ BOŞANMA YÜZÜNDEN HALELDAR OLAN KUSURSUZ YA DA DAHA AZ KUSURLU TARAFIN KUSURLU TARAFTAN UYGUN BİR MADDİ TAZMİNAT İSTEYEBİLECEĞİ

ÖZET: 4721 SAYILI TÜRK MEDENİ KANUNUNUN 174/1. MADDESİ MEVCUT VEYA BEKLENEN BİR MENFAATİ BOŞANMA YÜZÜNDEN HALELDAR OLAN KUSURSUZ YA DA DAHA AZ KUSURLU TARAFIN, KUSURLU TARAFTAN UYGUN BİR MADDİ TAZMİNAT İSTEYEBİLECEĞİNİ, 186. MADDESİ, EŞLERİN EVİ BİRLİKTE SEÇECEKLERİNİ, BİRLİĞİN GİDERLERİNE GÜÇLERİ ORANINDA EMEK VE MAL VARLIKLARIYLA KATILACAKLARINI ÖNGÖRMÜŞTÜR. TOPLANAN DELİLLERDEN BOŞANMAYA SEBEP OLAN OLAYLARDA MADDİ TAZMİNAT İSTEYEN EŞİN DİĞERİNDEN DAHA ZİYADE VE EŞİT KUSURLU OLMADIĞI ANLAŞILMAKTADIR. BOŞANMA SONUCU BU EŞ. EN AZINDAN DİĞERİNİN MADDİ DESTEĞİNİ YİTİRMİŞTİR. O HALDE MAHKEMECE, TARAFLARIN SOSYAL VE EKONOMİK DURUMLARIYLA KUSURLARI VE HAKKANİYET İLKESİ ( T.M.K. MADDE 4 T.B.K. MADDE 50 VE 52 ) DİKKATE ALINARAK DAVACI KADIN YARARINA UYGUN MİKTARDA MADDİ TAZMİNAT VERİLMELİDİR. BU YÖNÜN DİKKATE ALINMAMASI DOĞRU GÖRÜLMEMİŞTİR. BOŞANMA VEYA AYRILIK DAVASI AÇILINCA HAKİM, DAVANIN DEVAMI SÜRESİNCE, GEREKLİ OLAN, ÖZELLİKLE EŞLERİN BARINMASINA ( T.M.K. MADDE 186/1 ), GEÇİMİNE ( T.M.K. MADDE 185/3 ), MALLARIN YÖNETİMİNE ( T.M.K. M. 223, 242, 244. 262, 263, 264, 267, 215 ) VE ÇOCUKLARIN BAKIM VE KORUNMASINA ( T.M.K. M. 185/2 ) DAİR GEÇİCİ ÖNLEMLERİ KENDİLİĞİNDEN ( RESEN ) ALMAK ZORUNDADIR ( T.M.K. M. 169 ). O HALDE; 4721 SAYILI TÜRK MEDENİ KANUNUNUN 185/3. VE 186/3. MADDELERİ UYARINCA, TARAFLARIN EKONOMİK VE SOSYAL DURUMLARI DA GÖZETİLEREK DAVACI KADIN İÇİN DAVA TARİHİNDEN, YANINDA BULUNAN MÜŞTEREK ÇOCUK 25.6.2012 DOĞUMLU E. N. İÇİN DOĞUM TARİHİNDEN İTİBAREN UYGUN MİKTARDA TEDBİR NAFAKASINA HÜKMEDİLMESİ GEREKİRKEN, YAZILI ŞEKİLDE KARAR VERİLMESİ USUL VE YASAYA AYKIRI BULUNMUŞTUR. KARARLA MÜŞTEREK ÇOCUĞUN VELAYETİ DAVACIYA BIRAKILMIŞTIR. VELAYETİN KULLANILMASI KENDİSİNE VERİLMEYEN EŞ, ÇOCUĞUN BAKIM VE EĞİTİM GİDERLERİNE GÜCÜ ORANINDA KATILMAK ZORUNDADIR ( T.M.K. MADDE 182/2 ) HAKİM, BU HUSUSU BOŞANMAYA KARAR VERİRKEN, TALEP OLUP OLMADIĞINA BAKMAKSIZIN RE'SEN GÖZETMEK ZORUNDADIR. BUNA GÖRE: VELAYETİ ANNEYE BIRAKILAN MÜŞTEREK ÇOCUK İÇİN DAVALININ GÜCÜNE GÖRE İŞTİRAK NAFAKASIYLA SORUMLU TUTULMASI GEREKİRKEN, BU HUSUSUN NAZARA ALINMAMASI DOĞRU OLMAMIŞTIR. 

DAVA : Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı ( kadın ) tarafından; maddi tazminatın reddi manevi tazminat miktarı, nafakalar ve kişisel ilişki süresi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği düşünüldü.

KARAR : 1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre. davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 

2-) 4721 Sayılı Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıklarıyla katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş. en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumlarıyla kusurları ve hakkaniyet ilkesi ( T.M.K. madde 4 T.B.K. madde 50 ve 52 ) dikkate alınarak davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. 

3-) Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına ( T.M.K. madde 186/1 ), geçimine ( T.M.K. madde 185/3 ), malların yönetimine ( T.M.K. m. 223, 242, 244. 262, 263, 264, 267, 215 ) ve çocukların bakım ve korunmasına ( T.M.K. m. 185/2 ) dair geçici önlemleri kendiliğinden ( resen ) almak zorundadır ( T.M.K. m. 169 ). O halde; 4721 Sayılı Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek davacı kadın için dava tarihinden, yanında bulunan müşterek çocuk 25.6.2012 doğumlu E. N. için doğum tarihinden itibaren uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur. 

4-) Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz. ( T.M.K. m. 175 ) Toplanan delillerle, boşanmaya sebep olan olaylarda davacı kadının daha ağır kusurlu olmadığı, her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davacı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiştir. 

5-) Kararla müşterek çocuğun velayeti davacıya bırakılmıştır. Velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır ( T.M.K. madde 182/2 ) Hakim, bu hususu boşanmaya karar verirken, talep olup olmadığına bakmaksızın re'sen gözetmek zorundadır. Buna göre: velayeti anneye bırakılan müşterek çocuk için davalının gücüne göre iştirak nafakasıyla sorumlu tutulması gerekirken, bu hususun nazara alınmaması doğru olmamıştır. 

6-) Velayeti davacı anneye bırakılan müşterek çocuk 25.6.2012 doğumlu E. N.'ın çok küçük olup,anne bakım şefkatine muhtaç olduğu gibi halen anne sütüyle beslenmekte olduğu anlaşılmaktadır. E. N.'ın bu hali dikkate alındığında, davalı babayla kurulan kişisel ilişki süresi çok fazladır. Küçüğün babayla kurulacak kişisel ilişki süresinde yaşı, beslenme durumu ve sair yönler de dikkate alınarak daha uygun süreli bir kişisel ilişki kurulması gerekirken, yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi yanlış olmuştur. 

SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda 2, 3, 4, 5 ve 6. bentlerde gösterilen sebeplerle bozulmasına, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarda 1. bentte gösterilen sebeple onanmasına, istenmesi halinde temyiz peşin harcının yatırana iadesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, oybirliğiyle, 26.02.2014 tarihinde karar verildi.